- göy qurşağı
- gök kuşağı
Azərbaycanca-Türkcə Lüğət. 2011.
göy qurşağı
Look at other dictionaries:
göy — 1. is. 1. Yer üzünün üzərində mavi bir qübbə kimi görünən fəza, boşluq. Göydə buludlar üzür. Göydə ulduzlar sayrışır. Bu vaxt göydə bulud göründü. // Yer üzünü əhatə edən kainat boşluğu; ənginlik, hava. Bu halda sərayi şahibən göyə bir fişəng… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
fatmanənə — qurşağı (xanası) – bax göy qurşağı («göy»də) … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
peyğəmbər — I (Quba, Laçın) qarğıdalı. – Qaraqışlax kəndində qardalıya peyğəmbər deyillər (Laçın) II (Göyçay) bazar ertəsi Peyğəmbər armud (Quba) – armud növü. Peyğəmbər qurşağı (Şəki, Zaqatala) – göy qurşağı. Peyğəmbər şamama (Zaqatala) – şamama növü … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
qarınənə — is. 1. Qoca nənə; ata, ya ananın anası. Birdən xoruzlar hinlərdə banladı, Qarınənə sübh olduğun anladı. A. S.. 2. Ümumiyyətlə, qoca arvad, qoca qarı. Deyirlər tapılıb Babək qılıncı; Muştuluq paylayın, qarı nənələr! M. Araz. ◊ Qarınənə qurşağı… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dalğalanmaq — f. 1. Suyun üzərində dalğa əmələ gəlmək; ləpələnmək, təlatüm etmək. Dəniz dalğalanır. – Yağlanmış su dalğalandıqca, göy qurşağı kimi rəng verib rəng alırdı. M. Hüs.. 2. Küləyin təsiri ilə dalğa kimi tərpənmək, enib qalxmaq; yellənmək. Bayraqlar… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
alaqurşax — (Qazax) qövsi qüzeh, göy qurşağı. – Yağış kin yağer, yağış sərpilənnən sonra alaqurşax doğajax … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
arpa-buğda — I (Tabasaran) göy qurşağı II (Qazax, Şəmkir) növbə ilə oğlan və ya qız (doğmaq, olmaq). – Sona arpa buğda doğor, nişil oğlan doğdu, biyil də qız doğuf (Qazax); – Navatın uşağı həmişə arpa buğda olur, gəh oğlan, gəh qız doğur (Şəmkir) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
ələsidolağ — (Ordubad) göy qurşağı … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
qarınənə — cecimi: (Şərur) qövsi qüzeh, göy qurşağı. – Qarınənə cecimi uzandı … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
kəman — f. 1) ox atmaq üçün yay; 2) kamança, kaman; 3) yaya bənzəyən hər hansı şey. Kəmani as(i)man göy qurşağı, qövsi qüzeh … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
qövs — ə. 1) yay, kaman; 2) çevrənin bir hissəsi; 3) Günəşin noyabr ayında daxil olduğu bürc. Qövsi qüzeh göy qurşağı, qarı nənə örkəni … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
